ΔΥΣΚΟΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

Eντάξει ησυχάσαμε. Ο Νίκος Χατζηνικολάου έκλεισε με τον ΑΝΤ1, ο Γιώργος Αυτιάς πάει ΣΚΑΙ (βέβαια όλοι αναρωτιόμαστε πως θα ταιριάξουν οι...Βερσαλίες με τα Βίλια) η Αννίτα Πανια συζητάει με τον ΑLPHA και είναι θέμα χρόνου να βρουν "δουλειά" η Νικολούλη, ο Χαρδαβέλλας, ο Τριανταφυλλόπουλος.
Για τους 650 υπόλοιπους εργαζόμενους του ALTER δημοσιογράφους, τεχνικούς, διοικητικούς ούτε λόγος.
'Οπως ούτε λόγος βέβαια για τους εργαζόμενους της "Απογευματινής", της "Ελευθεροτυπίας" και τόσους άλλους που έχασαν τη δουλειά τους μέσα στο 2011 από έντυπα, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και δεν το έμαθαν παρά μόνο οι οικείοι τους. Ούτε για όλους εκείνους που στο όνομα της κρίσης βλέπουν το μισθό τους με το κυάλι, αφού οι εκδότες και καναλάρχες πλέον έχουν καθιερώσει ένα νέο έθιμο...Να πληρώνουν τα δεδουλευμένα από τα τρέχοντα κέρδη κι όχι από τα κεφάλαια που έχουν μαζέψει τόσα χρόνια.
Κι αυτή η κατάσταση δυστυχώς θα χειροτερεύει όσο περνάει ο καιρός. Εκτός αν γίνει κάποιο θαύμα!
Τι έχουν λοιπόν να περιμένουν από τη νέα χρονιά οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ;
Κι άλλες μειώσεις μισθών κι άλλες απολύσεις κι άλλη ανασφάλεια;
Ο απόλυτος φόβος για το αύριο.
Η φούσκα έσπασε και έκανε εκκωφαντικό θόρυβο.
Και όσοι δεν κουφάθηκαν και δεν τυφλώθηκαν. παρακολουθούν μουγγοί τα τεκταινόμενα, αδύναμοι να αντιδράσουν.
Κι όμως πρέπει.
Γιατί αχίλειο πτέρνα δεν έχουν μόνο οι μικροί, αλλά και οι μεγάλοι που φοβούνται όταν βλέπουν τους μικρούς ενωμένους και απροσπέλαστους.από διασπαστικές αναχρονιστικές τακτικές, απειλές και κλαψουρίσματα.